Kardeşle yaşamaya alışmak

Ve abilik sürecine alışma yazı serisinin son bölümü, hastane sonrası eve geliş ve ilk birkaç hafta..

Aslında hamileyken bu sürecin çok zor olacağını düşünmüştüm. Tabiki de çok zor ama tahmin ettiğimden daha kolay oldu. Bu süreçte en önemli olan yanınızdaki insanların desteği, Beren ve ben bu süreci tahminimden daha kolay atlattıysak bu annem sayesindedir. Bu kişi kimisinde kayınvalide, kiminde kız kardeş, kiminde yardımcı veya bakıcı olabilir ama mutlaka birinin olması ilk dönemde çok rahatlatıcı.

Biz hastaneden eve Pazar günü geldik. Aile içerisinde bir "Abi Oldun" partisi yaptık Beren'e. Küçük bir doğum günü gibi, ekstradan hediyeler, övgüler falanlar filanlar.. Pasta geldi, mumlar üflendi, pasta kesildi, hediyeler verildi. Tabi mecburen Derin'e olan ilgi minimumda. Bir tek emziriliyor ve yatırılıyor.

Abi oldum pastası

Sonrasında Beren'in okulu bir ay daha devam edecekti, Pazartesi hayat kaldığı yerden devam etti. Bu süre çok önemli aslında, ben Beren'i yaz okuluna göndermedim. 29 Mayıs'ta Derin doğdu, Haziran sonuna kadar okula gitti, sonrasında Eylül'e kadar hep birlikteydik. İlk bir ay gündüzleri okulda olması, benim Derin'in düzenini oturtmam için çok yeterli bir süreydi. Sonrasında üçümüzün düzenini bunun üzerine kurmak kolay oldu. Hep üçümüz diyorum da Burak iş yerinde olduğu için düzen bizim üçümüzün düzeni olmak zorunda kaldı. Benim çocuklar için bir yardımcım yok. Bu yüzden planlama çok önemli :) Kahvaltı saati, uyku saati, banyo saati, yemek saati..Bunları mümkün olduğunca düzenli ve aynı zamanlarda planlamak gerekiyor ki darmadağın olunmasın sonra.

Beren düzeninin bozulmasından çok hoşlanmayan bir çocuk, okula başladığından beri onu okula ben bırakıp, ben alıyordum. Aynı düzeni eve döner dönmez istedi tabiki de. Ben de aynı şekilde onun düzeninin bozulmaması için ne yapılması gerekiyorsa yapmaya çabalıyorum. Hastaneden geldim, hemen ikinci gün Beren'i okula ben bıraktım, ben aldım. Arabayı ilk bir hafta ben kullanmadım tabi ama ikinci haftadan sonra Derin'i annemle bırakıp gittim, geldim. Hatta ilk götürdüğüm zaman hem kilo vermemişim hiç, göbek kocaman daha, hem de bu kadar erken gelebileceğimi tahmin etmediklerinden olsa gerek öğretmenlerden biri; bize doğum yaptı demişlerdi ama! dedi. Yani o derece :)) Zaten almışım 22 kilo hamileyken :) (6 ayda verdim 18 kiloyu, onu da yazacağım)

Velhasıl bir ay okula gittik, geldik. Sonra yaz tatili başladı. Biz de üşenmek yok, 15 gün İzmir'e gittik. Seferihisarda, Urla'da, Çeşme'de tatil yaptık. Derin iki aylıktı o zaman. Ondan önce Derin'in kırkı çıktığında Erdek'e anneannemlerin yazlığına gitmiştik. Bu arada Beren de kardeşine alıştı. Hep birlikteler, ya da Derin evde kalıyor biz Beren'le havuza, denize gidiyoruz vb. Söylediğim gibi daha önce söylediğim planlamaları doğru yapabilirseniz çocukların ikisinin de adaptasyon hızına inanamazsınız. Yorucu değil diyemem ama yönetilebilir :) Asıl iş küçük hareketlenip, gülücükler başladıktan sonra başlıyor.

Sonrasında Beren Eylül'de okula başladı. Biz de Derin'le başladık abisini sabah okula götürüp, akşam almaya. Siz sabah bizi bir görseniz. Tam bir maraton :) Derin de şimdiden alıştı okul yollarına :)

Beren'i sorarsanız doğumdan beri 7 ay geçti. Birebir de çok iyi, kardeşini çok seviyor, eskiye göre biraz daha çabuk sinirlense de genel olarak mutlu ama yanımızda başkaları varsa, Derin'i seven birileri, o zaman bir saçmalıyor tabi, ilgi çekmeye çalışıyor ve bu yolda her şey mubah zihniyetinde. Ama Derin büyüdükçe hem kolaylaşıyor, hem de zorlaşıyor her şey.